عُبادَه بن صامِت بن قَیس اَنصاری خَزْرَجی –اَ بُوالْوَلید
عُبادَه صَحابی رسول خدا(ص) و از نقبای دوازده گانه‌ای بود که دربَیعَت دوّم عَقَبَه انتخاب گردید . وی 38 سال قبل از هجرت متولّد شده و در جنگ‌های دورانِ پیامبر (ص) وفَتْحِ مصر شرکت کرد . کنارِ مسجد پیامبر (ص) سکّوئی جهتِ سکونتِ بینوایان و مهاجرانِ تهیدست که اصحاب صُفَّه نامیده می‌شدند وجود داشت . عُباده مأموریتِ آموزشِ خواندن ، نوشتن و تعلیمِ قرآن به آنان را عُهْدَه‌دار بود .
پس‌از بازگشتِ پیروزمندانه رسول خدا(ص) از جنگ بَدْرْ ، یهودیانِ بَنی قَینُ قاع که قدرتِ اقتصادی مدینه را در دست داشتند ،از توانِ نیروهای اسلام و شکستِ قُرَیش احساس خطر نموده و مرتّباًعلیه مسلمین تبلیغاتِ سوء می‌کردند .
پیامبر (ص) تصمیم داشتند یهودیان را شدیداً تنبیه کنند لکن بر اثرِ اصرارِ عَبْدالله بن اُبَی که یکی از منافقینِ مدینه بود ، آنان مُجاز شدند تا با واگذاری اَسْلِحَه ، اموال و سرمایه خود ، مدینه را تَرْک کنند .تَخْلِیه و جابجائی یهودیان یاد شده ، تحتِ نظرِ افسری به نامِعُبادَه بن صامِت انجام گردید.
عُبادَه نخستین کسی است که بر کُرسی قضاوتِ فلسطین نشست .وی به سالِ 34 هجری درگذشت .
منبع: سیمای صدر اسلام، علی شهبازی، 1392، سازمان عقیدتی سیاسی ارتش جمهوری اسلامی ایران
1- تاریخ یعقوبی ، ج 2 ، ص 33 ، مُتَرْجَم.