عامر بن مالِک بن جعفر عامِری کِلابی ملقّب به اَبوبَراء -مُلاعِب الْاَسِنَّه
اَبو بَراء از شُعَراء ، بزرگان و از اَبطالِ عَرَب و رئیسِ قَبیلَه بَنی عامِر در نَجْدْ بود . او جهتِ تقدیمِ هدایایی ، در مدینه به محضرِ شریفِ رسول خدا(ص) رسید . آن‌حضرت بعلّتِ مُشرک‌بودن ، از قبولِ هدایای وی امتناع فرمودند . اَبو بَراء مسلمان نشد لکن اسلام را نیز ردّ نکرد و کمی هم نرمش نشان داده و از آن‌حضرت درخواست نمود که با اعزامِ نمایندگانی ، اهالی سرزمینِ نَجْدْ را به دینِ اسلام دعوت نمایند . پیامبر خدا(ص) بیمِ جانِ یارانِ خود را داشتند . اَبو بَراء به ایشان اطمینان داده و گفت : من به آنان پناه می‌دهم .
حضرت محمّد(ص) گروهی در حدودِ چهل نفر را باتّفاقِ مُنْذِر بن عَمْرو ، حارِث بن صِمَّه ، حِرام بن مِلْحان و عُمْرو بن اُمَیه ضَمْرِی به سرزمینِ بَنی عامِر و بَنی سُلَیم فرستادند . حِرام بن مِلْحان که حامِلِ نامَه رسول خدا(ص) بود ،در دسیسه‌ای توسّطِ یک نفر از سرانِ نَجْدْ به نامِ عامِر بن طُفَیل : برادرزادهاَبو بَراء ،کُشته شد . بعد از قَتْلِ حِرام ، نبردی سخت مابینِ نمایندگانِ اعزامی و قَبیلَه بَنی سُلَیم آغاز گردید . در این نبرد تعدادی از قَبیلَه بَنی سُلَیم به قتل رسیدند . نمایندگانِ اعزامی از سوی آن‌حضرت نیز به استثنای کَعْب‌بن زَیدْ و عُمْرو بن‌اُمَیهکه با تلاش و تحمُّلِ مصائبِ فراوانی نجات یافته بودند ، جملگی شهید شدند .
رسول خدا(ص) پس‌از دریافتِ خبرِ این حادِثَه که سَریه بِئر مَعونَه نام گرفت ، فرمودند : این فاجِعَه کارِ اَبو بَراء بود . وی به سال 11 هجری در‌گذشت .
منبع: سیمای صدر اسلام، علی شهبازی، 1392، سازمان عقیدتی سیاسی ارتش جمهوری اسلامی ایران