عام الحزن

عام الْحُزْن
رسول خدا(ص) و یارانِ باوفای ایشان در سال دهم هجری از شِعْب اَبوطالب و مَصائِبِ آن رهائی یافتند . دو ماه پس‌از این واقِعَه ، اَبوطالب :عموی شجاع و فداکارِ آن‌حضرت ، دنیای فانی را وَداع گفت و سه روز بعد خَدیجَه کُبْرَیسلام الله علیها ، همسرِ مهربان ، باوفا و ایثارگرِایشان نیز دارِ دنیا را تَرْک و به رحمتِ لایزال الهی پیوست .به‌این‌ترتیب آن‌حضرت نزدیک‌ترین کسان و بزرگ‌ترین و بااِخلاص‌ترین حامی ، پشتیبان ، مَأمَن و پناهِ خود را از دست دادند .
پیامبر  خدا(ص) پس‌از این دو حادِثَه جانگداز بسیار مَحْزُون شدند بطوری که تا مدّتِ مدیدی ، آثارِ غم و اندوه در چهره مبارکشان آشکار بود . به همین علّت سالِ دهم هجرت را سالِ غم و اندوه و یاعام الْحُزْن نامیدند .