نافرمانى خدا با كمك نعمت هاى او
عنه عليه السلام ـ لكُميلٍ ـ : ها إنّ هاهُنا لَعِلما جَمّا (و أشارَ إلى صَدرهِ) لَو أصَبتُ لَهُ حمَلَةً ! بلى أصَبتُ لَقِنا غَيرَ مَأمونٍ علَيهِ ، مُستَعمِلاً آلةَ الدِّين للدّنيا ، و مُستَظهِرا بنِعَمِ اللّه ِ على عِبادِهِ ، و بحُجَجهِ على أوليائهِ .
امام على عليه السلام ـ خطاب به كميل ـ فرمود : هان! در اين جا (اشاره به سينه خود فرمود) دانش فراوانى است، اى كاش براى آنها فرا گيرندگانى مى يافتم! البته تيز هوشانى يافته ام، اما اينان امانتدار و مورد اعتماد نيستند، دين را وسيله دنيا مى كنند، با نعمت هاى خدا بر بندگان او برترى مى جويند و با حجّت هاى او بر دوستانش.
نهج البلاغة : الحكمة 147.