آنچه در معاشرت با مردم سزاوار است
عنه عليه السلام ـ لِشيعَتِهِ ـ : كونوا في النّاس كالنَّحلَةِ في الطَّيرِ ؛ لَيسَ شَيءٌ مِنَ الطَّيرِ إلاّ و هُوَ يَستَخِفُّها ، و لَو يَعلَمونَ ما في أجوافِها مِنَ البَرَكَةِ لَم يَفعَلوا ذلكَ بِها . خالِطوا النّاسَ بألسِنَتِكُم و أجسادِكُم ، و زايِلوهُم بِقُلوبِكُم و أعمالِكُم .
امام على عليه السلام ـ خطاب به شيعيان خود ـ فرمود : در ميان مردم همچون زنبور عسل در ميان پرندگان باشيد كه هيچ پرنده اى آنها را به چيزى نمى گيرد، حال آن كه اگر مى دانستند در درون زنبورهاى عسل چه نعمتى است آن طور آنها را دست كم نمى گرفتند. با مردم با زبانها و پيكرهاى خود معاشرت و با دلها و كردارهايتان از آنان دورى كنيد.
بحار الأنوار : 75/410/54.