صَفِیه بنت حُیی بن اَخْطَب
صَفِیه از یهودیانِ بَنی نَضیر بود که در غَزْوَه خَیبَر و هنگامِ فَتْحِ قِلاعِ ناعِم یا قَموص به اِسارَتِ لشکریانِ اسلام درآمد . وی از فرزندانِ هارون :برادرِ حضرت مُوسَی(ع) است .
صَفِیه ابتدا همسرِ سَلّام بن مِشْکَمْ بود که پس از متارکهبه عقدِ کِنانَه بن رَبیع بن اَبِی الحُقَیقْ درآمد .کِنانَه در فَتْحِ خَیبَرکُشته شد . رجوع بهغَزْوَه خَیبَر
حُیی بن اَخْطَب : پدرِ صَفِیه در غَزْوَه بَنی قُرَیظَه به قتل رسیده بود . رسول خدا(ص) با تقاضای صَفِیه و پرداختِ سَربهاء ، او را آزاد کردند . صَفِیه در سال هفتم هجری ، بنا به خواستِ پیامبر اسلام(ص) ، افتخارِ همسری آن‌حضرت را کسب نمود . نقل است که صَفِیه بسیار نیکورُوی بود و لِذا موردِ حسادتِ عایشَه و حَفْصَه واقع می‌شد . آنان برای تحقیر ، ایشان را دخترکِ یهودی خِطاب می‌کردند .
پیامبر خدا(ص) به صَفِیه آموختند تا در پاسخِ به دخترانِ اَبوبکر و عُمَر که وی را دخترَ کِ یهودی صدا می‌زدند ، بگوید : من از نسلِ هارون می‌باشم و عمویم مُوسَی‌کلیم الله(ع) و شوهرم سَید انبیاء(ص) است لکن آن دو دست از خوارشُمُردَنِ وی برنداشته و می‌گفتند : این سخنانِ تو نیست و آنها را از محمّد(ص) آموخته‌ای .
صَفِیه یکی از همسرانِ وفادارِ رسول خاتم(ص) بود که در سال 50 هجری ، همزمان با خِلافتِ مُعاویه به رحمتِ حقّ پیوسته و در بَقیع آرام گرفت .
منبع: سیمای صدر اسلام، علی شهبازی، 1392، سازمان عقیدتی سیاسی ارتش جمهوری اسلامی ایران
1- تاریخ یعقوبی ، ج 1 ، ص 415 ، مُتَرْجَم .