شَیبَه بن رَبیعَه عَبْشَمی
شَیبَه از اَشرافِ قُرَیش و دشمنِ سرسختِ رسول خدا(ص) بود .او باتّفاقِ دوستانش به اَبوطالب می‌گفت که اگر قادر هستی ، از اقدامات و کارهای برادرزاده‌ات : محمّد(ص) ، جلوگیری کن ! و اِلّا او را به ما واگذار تا از بین ببریم !
شَیبَه جُزْوِ کسانی بود که با شرکت در دارالنَّدْوَه ، تصمیم به کُشتنِ حضرت رسول(ص) گرفتند .
پیامبر خدا(ص) پس‌از وفاتِ عمویشان : اَبوطالب و افزایشِ آزار و اذیتِ ساکنینِ مکّه نسبت به آن‌حضرت ، برای رهایی و یا کاهِش‌ِ مزاحمت‌های مذکور و همچُنین جهتِ دعوتِ مردمِ طائِف به اسلام ، عازِمِ آن شهرشدند . ساکنینِ طائِف ضِمنِ اِسائَه ادب و رنجانیدنِ ایشان ، با تحریکِ کودکان به ایجادِ سر و صدا و پرتابِ سنگ ، رسول گرامی اسلام(ص) را مجروح ساختند بطوری‌که آن‌حضرت ناچار در باغی متعلّق به عُتْبَه و شَیبَه : فرزندانِ رَبیعَه ، پناه جُستند .
شَیبَه در نبرد بَدْرْ شرکت کرد و با ضَربَه شمشیرِ حَمْزَه سَیدُ الشُّهَداء(ع)کُشته شد . فاطِمَه بنت شَیبَه همسرِ عَقیل بن اَبیطالب می‌باشد .
منبع: سیمای صدر اسلام، علی شهبازی، 1392، سازمان عقیدتی سیاسی ارتش جمهوری اسلامی ایران