سهل بن حنیف

سَهْل بن حُنَیف بن واهِب
علی (ع) در مسیرِ هجرت از مکّه به مدینه، واردِ مَحَلِّقُبا شده و موقّتاً در منزلِ زنِ فقیری ساکن و مُشاهَدَه نمودند که هر نیمه‌شب ،مردی با کوبیدنِ درب، محموله‌ای به صاحِب‌ خانَه تحویل و آنجا راتَرْک می‌کند . امام علی(ع) درباره آن‌شخص پرسش فرمودند . زن‌گفت : ایشان سَهْل بن حُنَیف بن واهِب است‌که شبانه بر بُت‌های قومِ خود حَمْلَه ‌‌کرده و آنها رادر هم می‌شکند و سپس بخشی از چوب‌های شکسته و خُرْد شده را برای تأمینِ هیزمِ آتشِ موردِ نیازِ من اختصاص می‌دهد .
سَهْلْ در نبردهای بَدْرْ و اُحُد شرکت داشت . در جنگ اُحُد پس‌از شکستِ مسلمین و تنها ماندنِ رسول خدا(ص) ، اوّلین کسانی که سریعاً بالای سَرِ آن‌حضرت حاضر شدند ، امام علی(ع) ، اَبو دُجانَه و سَهْلْ بودند .آنان با مقاومت و ایثارِ جانانه ، امنیت و حفاظت از ایشان راآنچُنان شایسته برقرار ساختند که پیامبر (ص) فرمودند : حقِّ مطلب را اَداءکردید !
در غَزْوَه بَنی‌نَضیر ، عَزْوَ کِ یهودی تیری بسوی چادرِ مَحَلِّ استقرارِرسول‌اکرم(ص) پرتاب کرد . تیر بر بدنه چادر نشست و به همین علّت مَحَلِّ چادر را تغییر دادند . علی بن اَبیطالب(ع) هنگامِ نمازِ عِشاء غایب‌ بود . مسلمانان ازپیامبر  خدا(ص) سُراغِ او را گرفتند . آن‌حضرت فرمودند : علی(ع) را وا نِهید که پی‌گیرِ برخی امور است . مولای متّقیان(ع) پس‌از نمازبازگشته و سَرِ عَزْوَ کْ رادر دست داشت . بعداً مشخّص گردید که عَزْوَ کْ و دوستانش در مسیرِ نیروهای اسلام‌کمین‌کرده بودند . امام علی (ع) در تعقیبِ آنان عَزْوَ کْ را به قتل می‌رسانَد لکن همراهانِ وی موفّق به فرار می‌گردند . مولی‌الموحّدین علی (ع) مجدّداً باکسبِ اِجازه از رسول‌خدا(ص) ، باتّفاقِ سَهْل بن حُنَیف و اَبو دُجانه همراهانِ عَزْوَ کْ را تحتِ تعقیب قرار داده و آنان را از پا در می‌آورند .
امیرالمؤمنین (ع) در سال 9 هجریبرای ویران کردنِ بُت فَلْسْبا صد و پنجاه نفر ، عازِمِ سرزمینِ طَییءْ شدند . سَهْلْ در این سَرِیهرَأیتِ سیاه را حَمْل می‌کرد.