سمره بن جندب

سَمُرَه بن جُنْدُب فَزارِی
سَمُرَه همزمان با نبرد اُحُد نوجوانی پانزده‌ساله بود .رسول خدا(ص) هنگامِ حرکت از مدینه بسوی اُحُد ، در مَحَلِّ شَیخَین متوقّف و دستور دادند سَمُرَه و افرادِ هم سِنّ و سالِ وی که دوستش رافِع بن خَدیج را نیز شامل می‌گردید ، به مدینه بازگشته و در نبرد اُحُد شرکت نکنند . به عرضِ آن‌حضرت رسید که رافِع تیراندازِ خوبی است و لِذا اجازَه یافت در نبرد حضور یابد .سَمُرَه گفت من می‌توانم با رافِع کُشتی گرفته و او را زمین بزنم .پیامبر  خدا(ص) فرمودند : بسیار خوب ، همینجا کُشتی بگیرید ! سَمُرَه با رافِع گَلاویز شده و او را بر زمین کوبیده و اجازه شرکت در اُحُدرا بدست آوَرْد .
سَمُرَه در اَواخِرِ عُمْر به دربارِ مُعاویه راه یافته و تطمیع و راضی شد تابر بالای منبر رفته و شأنِ نزولِ آیه 207 سُورَه بَقَرَه را که مربوط به حضرت علی بن اَبیطالب (ع) می‌باشد تکذیب و آن را در شأنِ عَبْدالرَّحْمَن بن مُلْجَم اعلام نماید .
207) وَ مِنَ النّاسِ مَنْ یشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضاتِ اللهِ وَاللهُ رَؤُفٌبِالعِبَادِ
بعضی مردانند (علی(ع) ) که از جان خود در راه رضای خدا می‌گذرند (منظور همان شبِ لَیلَه‌الْمَبیت است که علی (ع) در بسترِ پیامبر  اسلام(ص) خوابیدند)و خدا نسبت به بندگان مهربان است .

سَمُرَه عِلاوَه بر این که خواسته مُعاویه را اجابت کرده و در جمعِعِدَّه زیادی از مردم عملی ساخت ، به این حدّ نیز اکتفا ننموده و پا را فراتر گذاشته و گفت : آیه 204 سُورَه بقره در موردِ مولای متّقیان(ع)نازل شده است !
204) وَ مِنَ النّاسِ مَنْ یعْجِـبُکَ قَولُهُ فِی الْحَیوه الدُّنیا وَ یشْهِدُ اللهَ عَلَی مَافِی قَلْبِهِ وَ هُوَ اَلَدُّالْخِصَامِ
(ای رسول(ص) !) بعضی از مردم (مثل اَخْنَس بن شَریقِ منافق) از گفتارِ دلفریبِ خود ، تو را به شگفت آرند و خدا را به راستی خود گواه گیرند و این کس از بدترینِ دشمنان است .
از امام باقِر(ع) نقل شده است که سَمُرَه بن جُنْدُب در میانِ باغیکی از اَنصار درختِ خرمائی داشت . خانَه اَنصاری نیز در داخلِ همان باغ بود . سَمُرَه بدونِ هماهنگی و کسب اجازَه واردِ باغ شده و به درختِ خود سرکشی می‌کرد . مردِ اَنصاری ضِمنِ مذاکره از وی خواست که بدونِ اطّلاع واردِ باغ نشود . او امتناع ورزید . مردِ اَنصاری ناچار ماجرا را به عرضِ رسول اکرم (ص) رساندهو تقاضای دادخواهی نمود . آن‌حضرت سَمُرَه را خواسته و فرمودند :هرگاه خواستی واردِ باغ شوی اجازه بگیر ! وی نپذیرفت .رحمت عالمیان(ص) به سَمُرَه پیشنهاد کردند که درخت را به قیمتی مناسب خریده و جهتِ کسبِ رضایتش ، چندین بار بر قیمتِ آن نیز افزودندلکن وی حاضر به فروش نگردید . پیامبر (ص) فرمودند : در برابرِ این درختِ خرما ،نخلی در بهشت از آنِ تو باشد . سَمُرَه تمکین نکرده و از قبولِ آخرین پیشنهادِ آن‌حضرت نیزاجتناب نمود . حضرت محمّد(ص) به مردِ اَنصاری فرمودند : برو درختِ خرما را از ریشه درآوَر و جلویش بینداز ! و آنگاه خِطاب به سَمُرَه بن جُنْدُب فرمودند :
اِنَّکَ رَجُلٌ مُضارٌ وَ لَا ضَرَرَ وَ لَا ضِرارَ عَلَی مُؤْمِنٍ
تو آدمِ زیان‌رسانی هستی ، حال آنکه در اسلام نباید به مؤمن ضرر رسانید و یا زیان وارد کرد  .
اینک برو و هرجا که خواستی درخت را بِنِشان .
زِیاد بن اَبیه استاندارِ عِراق بود که سَمُرَه به سِمَتِ فرمانداری بَصْرَه منصوب شد . سَمُرَه بنِ جُنْدُبْ در این مدّت ، هشت هزار نفر از مسلمین و طرفدارانِ رسول خدا(ص) را به قتل رسانید .