سَلیط بن عَمْرو بن عَبْد شَمْس بن عامِر بن لُؤَی
سَلیطجُزْوِ دوّمین‌گروهِ مسلمانانِ مهاجرت‌کننده به حَبَشَه می‌باشد .وی سفیرِ اعزامی رسول خدا(ص) به کشورِ یمامَه بود و نامَه آن‌حضرت برای دعوتِ امیرانِ یمامَه : هَوْذَه بن علی حَنَفی و ثُمامَه بن اُثال حَنَفِی به اسلام را تقدیم آنان کرد .
هَوْذَه اگرچه تحتِ تأثیر بیاناتِ نافذِ سَلیط قرار گرفت مَعَ‌الوَصفکَتْباً به پیامبر اکرم(ص) اعلان کرد : من حاضرم از آئینِ نابِ توپیروی کنم امّا باید در مقاماتِ خِلافت شریکم سازی و برای حکومتم مِنْطَقَه‌ای را تعیین کنی . حضرت محمّد(ص) فرمودند : کسی‌که ایمانش مشروط باشد شایستگی خِلافت و یا نیابت ندارد .
ثُمامَه نیز در آن زمان اسلام را نپذیرفت لکن بعدها ایمان آوَرْده و مسلمانی شایسته و مُطیعِ رسول الله(ص) گردید .
سَلیط در سال دوازدهم هجری در جنگ یمامَه به شهادت رسید .
منبع: سیمای صدر اسلام، علی شهبازی، 1392، سازمان عقیدتی سیاسی ارتش جمهوری اسلامی ایران
1- طبقات الکبری ، ج 1 ، ص 274 ، مُتَرْجَم .
2- همان ، پاورقیِ ص 274 .