سَلّام بن رَبیع بن اَبِی الْحُقَیق - اَبو رافِع یهودی
یهودیانِ بَنینَضیر در سال چهارم هجری به سببِ پیمانشکنی با مسلمانان ، از مدینه اخراج گردیدند . سَلّام بن رَبیع ، سَلّام بن مِشْکَم ، حُیی بن اَخْطَب و عِدَّه دیگری از سرانِ بَنی نَضیر ، در رأسِ هیئتی عازِمِ مکّه شده و قُرَیش و دیگر احزابِ مشرک را برای جنگ با رسول خدا(ص) تشویق کردند . آنان همچُنین آمادگی هَمَهجانبه بَنی نَضیر را جهتِ کمک و همکاری با کُفّار اعلام و بهاینترتیب غَزْوَه خَنْدَق ( احزاب) آغازگردید . پساز پیروزی مسلمانان در این نبرد ، سَلّام بن رَبیع در خَیبَر حضور یافته و مدام علیه نیروهای اسلام توطئه میکرد .
در این هنگام عِدَّه ای از خَزْرَجیان ، در رقابت با مردانِ قَبیلَه اَوس که پس از غَزْوَه بَدْرْ ، کَعْب بن اَشْرَف یهودی را بعلّتِ دشمنی با پیامبر اکرم(ص) و سُرُودنِ اَشعاری علیه زنانِ مسلمان ، ازپا درآورده بودند ،از حضرت محمّد(ص) اجازهگرفتند که سَلّام بن رَبیع را به قتل رسانَند و لِذا سَریهای تحتِ سرپرستی عَبْدالله بن اَتیک و متشکّل از مَسْعُود بن سِنان ، عَبْدالله بن اُنَیسْ ، اَبو قَتاده : حارِث بن رِبْعی و خُزاعِی بن اَسْوَد رهسپار خَیبَر گشته و با نیرنگی در منزلِ اَبو رافِع حاضر و او را کُشتند . در حینِ بازگشتِ اعضاءِ سَریه ، عَبْدالله بن اَتیک بعلّتِ فَقْدِ بینایی لازم ، از پِلَّکانِ منزلِ اَبو رافِع سقوط کرده و پایش آنچُنان صدمه دید که قادر به حرکت نبود . دوستانش وی را در مَحَلِّ امنی نگهداری و پساز فراهمشدنِ فرصتِ مناسب ، به مدینه انتقال دادند . در پایانِ مأموریت ، شرکتکنندگانِ سَریه به خدمتِ رسول خاتم(ص) شرفیاب و گزارشِ ماوقع را تقدیم نمودند . آنحضرت با ابرازِ مسرّت ، برای آنان دعای خیر فرمودند .
منبع: سیمای صدر اسلام، علی شهبازی، 1392، سازمان عقیدتی سیاسی ارتش جمهوری اسلامی ایران
1- مغازی واقدی ، ج1، ص391 الی 395.