زید بن لصیت

زَید بن لُصَیت
زَید یکی از منافقینی بود که همراه با سپاهِ اسلام در غَزْوَه تَبوک شرکت داشت .
آنان بر طِبقِ عادتِ همیشگی خود، از هر بهانه و یا اشکالِ جُزئی، برای ایجادِ تشویشِ خاطِر و اِخلال در بینِ لشکریانِ اسلام سوءِ استفاده می کردند.
در این غَزْوَه، شترِ رسول خدا(ص) برای مدّتی مفقود گردید. زَید که تحتِ فرماندهی عُمارَه بن حَزْم قرار داشت و به دنبالِ زمینه‌ای برای پخشِ شایعه و جوّ سازی می‌گشت فرصت را غنیمت شمرده و گفت:
کسی که خود را پیامبر  خدا (ص) دانسته و از آسمان‌ها خبر می‌دهد، اینک شترش در زمین گم شده و از یافتنِ آن ناتوان است.
آن‌حضرت ازگفتارِ زَیدْ مُطَّلِع گردیده و خِطاب به عُمارَه که فرمانده زَیدْ بود اظهار داشتند: من بیش از آنچه خداوندم آگاهی بخشد هیچ چیز نمی‌دانم. اینک به من وَحْی شد که ناقه در فلان مکان است.
متعاقبِ این فرمایشِ رسول اکرم (ص)، عِدَّه‌ای سریعاً به مَحَلِّ موردِ اِشاره عزیمت نموده و شتر را همانجا یافتند. در این هنگام عُمارَه که گاهاً تحتِ تأثیر سخنانِ اَفرادی مانندِ زَیدْ قرار می‌گرفت منقلب گشته و به خدا و رسولش(ص) اعتقادِ راستین یافت .وی خِطاب به زَید گفت:
ای دشمن خدا! از جمعِ ما خارج شو و هرگز با من همدم مباش ! زَید نیز متعاقِبِ این ماجرا به لطفِ خداوند توانست از منافقین جدا و به آغوشِ اسلام باز گردد.