جانشينان پيامبر صلى الله عليه و آله
الإمام عليّ عليه السلامـ في صِفَةِ الإِمامِ المَهدِيِّ عليه السلامـ : قَد لَبِسَ لِلحِكمَةِ جُنَّتَها، وأخَذَها بِجَميعِ أدَبِها ، مِنَ الإِقبالِ عَلَيها والمَعرِفَةِ بِها والتَّفَرُّغِ لَها ، فَهِيَ عِندَ نَفسِهِ ضالَّتُهُ الَّتي يَطلُبُها ، وحاجَتُهُ الَّتي يَسأَلُ عَنها . فَهُوَ مُغتَرِبٌ إذَا اغتَرَبَ الإِسلامُ ، وضَرَبَ بِعَسيبِذَنَبِهِ ، وألصَقَ الأَرضَ بِجِرانِهِ . بَقِيَّةٌ مِن بَقايا حُجَّتِهِ ، خَليفَةٌ مِن خَلائِف أنبِيائِهِ.
امام على عليه السلامـ در توصيف امام مهدى عليه السلامـ : زره حكمت را پوشيده و آدابش را كه عبارت است از توجّه و شناختن و خود را فارغ ساختن (از علاقه به دنيا) فرا گرفته، پس حكمت نزد آن حضرت گمشده اى است كه آن را جسته و نيازى است كه آن راطلبيده، پس آن بزرگوار غريب است هر گاه اسلام غريب گردد و (مانند شتر خسته) دم بر زمين نهد و گردن بچسباند و برنخيزد، او جانشينى از جانشينهاى پيغمبران خدا مى باشد.
نهج البلاغة : الخطبة 182 .