تفسير پارسايى
عنه صلى الله عليه و آله : تُفتيكَ نَفسُكَ ، ضَعْ يَدَكَ على صَدرِكَ، فإنّهُ يَسكُنُ لِلحَلالِ، و يَضطَرِبُ مِن الحَرامِ ، دَعْ ما يُريبُكَ إلى ما لا يُريبُكَ ،
و إن أفتاكَ المُفتُونَ ، إنَ المؤمنَ يَذَرُ الصَّغيرَ مَخافَةَ أن يَقعَ في الكَبيرِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : نفْس (وجدان) تو خود به تو فتوا مى دهد، دستت را روى سينه ات بگذار، در برابر حلال آرام مى گيرد و از حرام مضطرب و بى قرار مى شود. آنچه تو را به شك (اضطراب) مى اندازد، رها كن و به آنچه
تو را به شك (اضطراب) نمى اندازد چنگ زن،هر چند فتوا دهندگان [خلاف آن را] به تو فتوا دهند. مؤمن از ترس آنكه به مشكل بزرگترى نيفتد [مشكل ]كوچك را رها مى كند.
كنز العمّال : 7306.