مغرور شدن به خدا
الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ عِند تِلاوَتِهِ «يا أيُّها الإنسانُ ما غَرَّكَ بربِّكَ الكريمِ»ـ : أدحَضُ مَسؤولٍ حُجّةً ، و أقطَعُ مُغتَرٍّ مَعذِرَةً ، لَقَد أبرَحَ جَهالَةً بنفسِهِ ، يا أيُّها الإنسانُ ما جَرَّأكَ على ذَنبِكَ ؟ ! و ما غَرَّكَ بِرَبِّكَ ؟ ! و ما أنَّسَكَ بِهَلَكَةِ نَفسِكَ ؟ ! .
امام على عليه السلام ـ وقتى آيه «اى انسان! چه چيز تو را به پروردگار كريمت مغرور (دلير) كرده است» را تلاوت كرد ـ فرمود : انسانى كه در اين آيه مورد خطاب و سؤال است، هر دليلى براى مغرور شدنش به خدا بياورد دليلش بر باطل است و عذر و بهانه اش از عذر و بهانه هر فريب خورده ديگرى بى پايه تر و جهالتْ وجود او را سخت فرا گرفته است. اى انسان! چه چيز تو را به گناه كردن دلير كرده است؟ چه چيز تو را به پروردگارت مغرور و گستاخ كرده است؟ چه چيز تو را به نابود كردن نفست خو داده است؟
نهج البلاغة : الخطبة 223 .