غصب
عنه عليه السلام : و اللّه ِ لأَن أبِيتَ على حَسَكِ السَّعدانِ مُسَهَّدا ، أو اُجَرَّ في الأغلالِ مُصَفَّدا ، أحَبُّ إلَيَّ مِن أن ألقَى اللّه َ و رسولَهُ يومَ القِيامَةِ ظالِما لِبَعضِ العِبادِ ، و غاصِبا لِشَيءٍ مِن الحُطامِ ! ··· و اللّه ِ لو اُعطِيتُ الأقاليمَ السَّبعَةَ بِما تَحتَ أفلاكِها على أن أعصِيَ اللّه َ في نَملَةٍ أسلُبُها جِلبَ(خَملَةَ) شَعِيرَةٍ ما فَعَلتُهُ ! .
امام على عليه السلام : به خدا سوگند اگر شب را بر روى خار سعدان بيدار بگذرانم، يا مرا بسته در غل و زنجير بر زمين بكشند، خوشتر دارم از اين كه روز قيامت با دست آلوده به ستم بر بنده اى و غصب چيزى از حطام دنيا خدا و رسولش را ديدار كنم··· به خدا سوگند اگر هفت اقليم با آنچه در زير آسمانهاست به من داده شود به اين شرط كه با ربودن پوست جوى از دهان مورى خدا را نافرمانى كنم، هرگز چنين نخواهم كرد!
نهج البلاغة : الخطبة 224.