نقش نيّت در عمل
عنه صلى الله عليه و آله ـ لَمّا أغزى علِيّا عليه السلام فيِ سَرِيَّةٍ ، فقالَ رجُلٌ لأخٍ لَهُ : اُغْزُ بِنا في سَرِيّةِ علِيٍّ لَعلَّنا نُصيبُ خادِما أو دابَّةً أو شَيئا نَتَبَلَّغُ بهِ ـ : إنّما الأعمالُ بالنِّيّاتِ ، و لكُلِّ امرئٍ ما نَوى ، فمَن غَزا ابتِغاءَ ما عِندَ اللّه ِ فَقد وَقَعَ أجرُهُ علَى اللّه ِ ، و مَن غَزا يُريدُ عَرَضَ الدُّنيا أو نَوى عِقالاً لَم يَكُن لَهُ إلاّ ما نَوى .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ هنگامى كه على عليه السلام را با فرماندهى سپاهى روانه جنگ كرد و مردى به برادر خود گفت: با ما در سپاه على به جنگ بيا شايد غلامى يا چهارپايى يا چيزى كه به دردمان بخورد به دست بياوريم ـ فرمود : جز اين نيست كه اعمال به نيّت هاست و براى هر كس همان چيزى است كه نيّتش را دارد. پس هركه براى تحصيل آنچه نزد خداست بجنگد، بى گمان اجرش با خداست و هر كس براى رسيدن به متاع دنيا يا به نيّت عقالى (زانو بند شتر) بجنگد ، او را [نصيب و پاداشى ]جز همان چه برايش جنگيده است، نباشد.
الأمالي للطوسيّ : 618 / 1274.