مَثَل قارى قرآن
يحيَى بنُ زكريّا عليه السلام : يا بَني إسرائيلَ ، إنّ اللّه َ تعالى يأمُرُكُم أن تَقرَؤوا الكِتابَ ، و مَثَلُ ذلكَ كمَثَلِ قَومٍ في حِصنِهِم سارَ إلَيهِم عَدُوُّهُم و قَد تَبَدَّوا لَهُ في كُلِّ ناحِيَةٍ مِن نَواحي الحِصنِ قَومٌ ، فلَيسَ يأتيهم عَدُوُّهُم مِن ناحِيَةٍ إلاّ وَجدَ مَن يَرُدُّهُم مِن حِصنِهِم ، و كذلكَ مَن يَقرَأُ القُرآنَ لا يَزالُ في حِرزٍ و حِصنٍ .
يحيى بن زكريا عليه السلام : اى بنى اسرائيل! خداوند متعال به شما فرمان مى دهد كه كتاب را بخوانيد و حكايت خواندن كتاب [آسمانى] حكايت مردمى است كه در حصار و قلعه خود باشند و دشمنشان به سوى آنها روانه شود و در هر گوشه اى از گوشه هاى حصار عده اى در كمين او باشند. پس از هر سو دشمن بر آنان حمله كند با كسى رو به رو مى شود كه وى را از حصار دور مى كند. همچنين كسى كه قرآن مى خواند پيوسته در دژى و حصارى قرار دارد.
كنز العمّال : 2438.