مخالفت با هواىِ نفْس
عنه عليه السلام ـ في المُناجاةِ ـ : اللّهُمّ لكَ قَلبي و لِساني ، و بِكَ نَجاتي و أماني ، و أنتَ العالِمُ بِسِرِّي و إعلاني ، فأمِتْ قَلبي عَنِ البَغضاءِ ، و أصمِتْ لِساني عَنِ الفَحشاءِ ، و أخلِصْ سَريرَتي عَن علائقِ الأهواءِ ، و اكفِني بأمانِكَ عَن عَوائقِ الضَّرّاءِ ، و اجعَلْ سِرِّي مَعقودا على مُراقَبَتِكَ ، و إعلاني مُوافِقا لطاعَتِكَ ، و هَبْ لي جِسما رُوحانيّا ، و قَلبا سَماويّا ، و هِمَّةً مُتَّصِلَةً بِكَ .
امام زين العابدين عليه السلام ـ در مناجات ـ گفت : خدايا! دل و زبانم از آنِ توست و رهايى و امانم به دست توست و تويى دانا به نهان و آشكار من. پس دشمنى و كينه را در دلم بميران و زبانم را از زشت گويى خاموش گردان و نهادم را از تعلّقات هوس ها بپيراى و مرا با امان خود از گزندها و ناملايمات نگه دار و درون مرا بر مراقبت از خودت بگمار و بيرونم را با فرمانبرى از خودت سازگار نما و مرا پيكرى روحانى و دلى آسمانى و همّتى پيوسته به خودت عطا فرما.
بحار الأنوار : 94/156/22.