هر كه زن زيبايى را ببيند
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : إذا رأى أحَدُكُمُ امرأةً تُعجِبُهُ فلْيَأْتِ أهلَهُ ؛ فإنَّ عِندَ أهلهِ مِثلَ ما رأى ، و لا يَجعَلَنَّ لِلشَّيطانِ إلى قَلبِه
سَبيلاً ، و ليَصرِفْ بَصَرَهُ عَنها ، فإن لَم تَكُنْ لَهُ زَوجَةٌ فَلْيُصَلِّ رَكعَتَينِ و يَحمَدِ اللّه َ كثيرا ، و يُصَلّي علَى النَّبيِّ و آلِهِ ، ثُمّ ليَسألِ اللّه َ مِن فَضلِهِ فإنّهُ يُبيحُ لَهُ برأفتِهِ ما يُغنيهِ .
امام على عليه السلام : هرگاه فردى از شما زنى را ديد و از او خوشش آمد، برود و با همسر خود همبستر شود؛ زيرا نظير آنچه ديده است در همسر خود او نيز هست. شيطان را به دل خود راه ندهد و چشم خود را از آن زن برگرداند. اگر زن ندارد دو ركعت
نماز بخواند و بسيار حمد خدا گويد و بر پيامبر و آل او صلوات فرستد و آنگاه از خداوند مسألت كند كه از فضل خويش عطايش فرمايد. خداوند از روى مهر و رأفت خود نياز او را برطرف خواهد ساخت.
بحار الأنوار : 10 / 115 / 1.