اهل بيت، چونان كشتى نوح
الإمام عليّ عليه السلام :يا كُمَيلُ ، قالَ رَسولُ اللّه ِ صلي الله عليه و آله لي قَولاً والمُهاجِرونَ والأَنصارُ مُتَوافِرونَ يَومًا بَعدَ العَصرِ ، يَومَ النِّصفِ مِن شَهرِ رَمَضانَ ، قائِمًا عَلى قَدَمَيهِ فَوقَ مِنبَرِهِ : عَلِيٌّ وابنايَ مِنهُ الطَّيِّبونَ مِنّي وأنَا مِنهُم ، وهُمُ الطَّيِّبونَ بَعدَ اُمِّهِم ، وهُم سَفينَةٌ ، مَن رَكِبَها نَجا ، ومَن تَخَلَّفَ عَنها هَوى ، النّاجي فِي الجَنَّةِ والهاوي في لَظى.
امام على عليه السلام :اى كميل! پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله روزى بعد از نماز عصر در نيمه ماه رمضان در حالى كه مهاجران وانصار گرد آمده بودند وحضرت صلي الله عليه و آله با دو پاى بر منبر ايستاده بود به من فرمود: على و دو پسرم از او كه پاكند از منند و من از آنها، پس از مادرشان ايشان پاكند، آنها كشتى هستند، هر كه بر آن درآيد نجات يابد و هر كه از آن بازمانَد فرو درافتد، رها يابنده در فردوس و فرو در افتنده در آتش خواهد بود.
بشارة المصطفى : 30 عن بصير بن زيد بن أرطاة .