شهود قلبى در دعاها
عنه عليه السلام ـ مِنَ المُناجاةِ الشَّعبانِيَّةِ ـ : إلهي هَبْ لي كَمالَ الانقِطاعِ إلَيكَ ، و أنِرْ أبصارَ قُلوبِنا بِضياءِ نَظَرِها إلَيكَ ، حتّى تَخرِقَ أبصارُ القُلوبِ حُجُبَ النُّورِ فتَصِلَ إلى مَعدِنِ العَظَمَةِ ، و تَصيرَ أرواحُنا مُعلَّقَةً بِعِزِّ قُدسِكَ ··· إلهي و أتحِفْني بِنورِ عِزِّكَ الأبهَجِ ؛ فأكونَ لَكَ عارِفا ، و عَن سِواكَ مُنحَرِفا ، و مِنكَ خائفا مُتَرَقِّبا ، يا ذا الجَلالِ و الإكرامِ .
امام على عليه السلام ـ در مناجات شعبانيه ـ گفت : الهى! اين نعمت را ارزانيم دار كه از جز تو ببُرم و بتمامى رو به تو آرم، و ديدگان دلهاى ما را به نور نگاهشان به سوى خودت روشن فرما تا ديده دلها پرده هاى نور را از هم درند و به معدن عظمت و بزرگى [تو] رسند و جانهاى ما به عزّت قدس و پاكى تو بياويزند··· الهى! پرتو درخشان عزّتت را به من پيشكش فرما تا شناسا و عارف [مقام ]تو شوم و از هر چه جز تو روى برتابم و تنها از تو ترسان و نگران باشم، اى خداوندگار شُكوه و بزرگوارى!
بحار الأنوار : 94/99/13 .