عبادتِ نا پذيرفتنى
عنه صلى الله عليه و آله : مَنِ اكتَسَبَ مالاً حَراما لَم يَقبَلِ اللّه ُ مِنهُ صَدَقةً و لا عِتْقا و لا حَجّا و لا اعتِماراً، و كَتَبَ اللّه ُ جَلَّ و عَزَّ بِعَدَدِ أجرِ ذلِكَ أوزارا، و ما بَقِيَ مِنهُ بَعدَ مَوتِهِ كانَ زادَهُ إلَى النّارِ، و مَن قَدَرَ عَلَيها فتَرَكَها مَخافَةَ اللّه ِ عَزَّ و جلَّ
دَخَلَ في مَحَبّةِ اللّه ِ عَزَّ و جلَّ و رَحمَتِهِ، و يُؤمَرُ بِهِ إلَى الجَنَّةِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كه مال حرامى را كسب كند، خداوند از او نه صدقه اى (زكاتى) مى پذيرد و نه آزاد كردن بنده اى و نه حجّى و نه عمره اى. و خداوند عزّ و جلّ به اندازه ثواب اين كارها براى او گناه بنويسد و آنچه از آن مال ، پس از مرگ او باقى ماند، ره توشه اش به سوى دوزخ باشد. اما اگر كسى بتواند مال حرامى را به دست آورد و از ترس خداوند عزّ و جلّ آن را رها كند،
مشمول محبّت و رحمت خداوند عزّ و جلّ گردد و دستور داده شود كه او را به بهشت برند.
أعلام الدين : 414.