خزرج بن حارثه

خَزْرَج بن حارثه بن ثَعْلَبَه بن عَمْرو مزیقیاء بن عامِر ماءُالسَّماء بن حارِثَه الغَطْریف بن اِمْرَؤُالقَیس البطریق بن ثَعْلَبَه بن مازن بن اَزْد
خَزْرَج و اَوس دو برادرِ اَ بَوَینی ، بُت‌پرست ، از اَعرابِ قَحطانی و اهلِیمَن بودند که در رأس دو طایفَه بزرگِ خَزْرَج و اَوس قرار داشتند .
طوایفِ یاد شده مُقارِنِ قرن چهارم میلادی ، پس‌از خرابی سدِّ مآربدر یمَن ، به مدینه کوچ کردند . بعضی از افرادِ طوایفِ مذکور ضمنِ تماس با یهودیان مدینه به آئین یهودگرویدند . افراد این دو طایفَه و دیگر مشرکین مدینه دارای بُتی به نامِ مناه بودندکه نامِ آن در قرآن آمده است .
نامِ طوایفِ خَزْرَج و اَوس در تاریخ کنارِ یکدیگر مطرح شده و گاهاً نیز هر دو قَبیلَه را با نامِ خَزْرَج آورده‌اند . میانِ اَوسیان و خَزْرَجیان اختلافاتِ دیرینه و نبردهای طولانی روی داده‌که حدودِ صد و بیست سال تداوم داشته است . از جنگ‌های معروف مابینِ آنان یوم بُعاث و یوم رَبیع را می‌توان نام بُرد .
قبایلِ بزرگِ یهودی مدینه شامِلِ بَنی قُرَیظَه ، بَنی نَضیر و بَنی قَینُ قاعاز اختلافاتِ مابینِ این دو برادر و طوایفِ ذیربط ، به نفعِ خوداستفاده می‌کردند .
خَزْرَج و اَوس ، پس‌از هجرتِ رسول خدا(ص) ، اختلافاتِ فی‌ما‌بین را کنارگذاشتند و صادقانه ، با هَمَه توان و امکاناتِ خود به یاری آن‌حضرت شتافتهو در پیشرفتِ اسلام بسیار مجاهدت کرده و سرانجام لقبِ افتخارآمیزِاَنصارِ پیامبر گرامی اسلام(ص) را به خود اختصاص دادند