فقر جامعه از مجازات هاى خداوند است
الكافي عن الفضيل عن الإمام الباقر عليه السلام : إنَّ الرَّجُلَ لَيُذنِبُ الذَّنبَ فَيُدرَأُ عَنهُ الرِّزقُ . و تَلا هذِهِ الآيَةَ : « إِذْ أَقْسَمُوا لَيَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِينَ * وَ لاَ يَسْتَثْنُونَ * فَطَافَ عَلَيْهَا طَائفٌ مِّن رَّبِّكَ وَ هُمْ نَائِمُونَ » . .
الكافى از فضيل از امام باقر عليه السلام : «هر آينه ، آن گاه كه انسان گناهى را مرتكب مى شود ، روزى از او روى مى گرداند» . آن گاه ، امام اين آيه را تلاوت فرمود: (ما آن ها [اهل مكّه] را بيازموديم [= به آن ها نعمت داديم ، ولى كفر ورزيدند] ، چنان كه خداوندانِ آن بوستان را آزموديم ؛ آن گاه كه سوگند خوردند كه هر آينه بامداد پگاه [پنهان از مستمندان] ميوه آن را خواهيم چيد * و نگفتند : اگر خداى خواهد * پس شبانگاه كه خفته بودند ، آفتى از سوى پروردگارت بر گِردِ آن [بوستان ]بگرديد) .
الكافي : 2 / 271 / 12 و ص 270 / 8 و فيه «فيزوي» بدل «فيدرأ» و كلاهما عن الفضيل .