قضا و قدر
عنه عليه السلام : لا يَجري [يَعني الحَقَّ] لأحَدٍ إلاّ جَرى علَيهِ ، و لا يَجري علَيهِ إلاّ جَرى لَهُ ،
و لو كانَ لِأَحَدٍ أن يَجريَ لَهُ و لا يَجرِيَ علَيهِ لَكانَ ذلكَ خالِصا للّه ِِ سبحانَهُ دونَ خَلقِهِ ، لقُدرَتِهِ على عِبادِهِ ، و لِعَدلِهِ في كُلِّ ما جَرَت علَيهِ صُروفُ قَضائهِ .
امام على عليه السلام : حق به سود كسى جريان نمى يابد، مگر آن كه در مقابل براى او نيز نسبت به ديگران حقى ايجاد مى شود و به
زيان كسى جارى نمى شود، مگر اين كه [به همان اندازه ]به سود او نيز جريان مى يابد (حق و حقوق دو سويه و متقابل است). اگر بنا بود حق به سود كسى جريان يابد اما براى او نسبت به ديگران ايجاد حق نكند، اين مخصوص خداوند سبحان بود، نه مخلوق او؛ زيرا او هم بر بندگانش قدرت و تسلّط دارد و هم بر همه چيزهايى كه تحت حكم و قضاى او هستند به عدالت رفتار مى كند.
نهج البلاغة : الخطبة 216.