و ـ ديندارى و تقوا
الكافي : كانَ رجلٌ يَدخُلُ على أبي عبدِ اللّه ِ عليه السلام مِن أصحابِهِ فَغَبَرَ زَمانا لا يَحُجُّ ، فَدَخَلَ علَيهِ بعضُ مَعارفِهِ فقالَ لَهُ : فلانٌ ما فَعَلَ ؟ قالَ: فَجَعَلَ يُضَجِّعُ الكلامَ ؛ يَظُنُّ أنّهُ إنّما يَعنِي المَيسَرَةَ و الدنيا ، فقالَ أبو عبدِ اللّه ِ عليه السلام : كيفَ دِينُهُ ؟ فقالَ : كما تُحِبُّ ، فقالَ : هُو و اللّه ِ الغِنى .
الكافى : مردى از اصحاب امام صادق عليه السلام بود كه مرتب خدمت ايشان مى رسيد. مدّتى گذشت و حج نگزارد [و به خدمت امام نرسيد]. يكى از آشنايانِ آن مرد به حضور امام رسيد، امام از او پرسيد : فلانى چه مى كند؟ آن مرد به خيال اين كه مقصود حضرت دارايى و مال دنياست [و به دليل تنگدستى نمى تواند حج گزارد]، سعى كرد مطلب را در لفافه بيان كند؛ امام صادق عليه السلام به او فرمود : دينش چگونه است؟ عرض كرد : چنان كه شما مى پسندى. حضرت فرمود : به خدا قسم ثروت واقعى اين است.
الكافي : 2/216/4.