كفران نعمت ها
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : إنَّ قَوما كانوا .في بَني إسرائيلَ يُؤتى لَهُم مِن طَعامِهِم حتّى جَعَلوا مِنهُ تَماثيلَ بِمُدُنٍ كانَت في بلادِهِم يَستَنجونَ بها ، فلَم يَزَلِ اللّه ُ بهِم حتّى
اضطُرُّوا إلَى التَّماثيلِ ، يَتبَعونَها و يأكُلونَ مِنها ، و هُو قولُ اللّه ِ : «ضَرَبَ اللّه ُ مَثَلاً قَرْيَةً كانَتْ آمِنَةً ··· فَكَفَرَتْ بِأنْعُمِ اللّه ِ فأذاقَها اللّه ُ لِبـاسَ الـجُـوعِ و الـخَـوْفِ بِمـا كانُـوا يَصْنَعونَ» . .
امام صادق عليه السلام : در ميان بنى اسرائيل، گروهى بودند كه چندان به آنان خوراك و طعام روزى شد كه با آن در شهرهاى خود تنديس ها ساختند و از آنها يارى مى طلبيدند. پس خداوند بر آنان تنگ گرفت، به طورى كه ناچار به آن تنديس ها
روى آورده و به سراغشان مى رفتند و آنها را مى خوردند. و اين است سخن خداوند كه مى فرمايد : «خداوند آبادى اى را مَثَل زد كه امن و امان بود··· اما نعمت هاى خدا را ناسپاسى كردند و خدا هم به سبب اعمالى كه مى كردند، طعم گرسنگى و ترس را به [مردم ]آن چشاند».
تفسير العيّاشيّ : 2 / 273 / 78.