تكليف
عنه عليه السلام : إنّ اللّه َ سبحانَهُ أمَرَ عِبادَهُ تَخييرا ، و نَهاهُم تَحذيرا ، و كَلَّفَ يَسيرا ، و لم يُكَلِّفْ عَسيرا ، و أعطى علَى القَليلِ كثيرا ، و لم يُعصَ مَغلوبا ، و لم يُطَعْ مُكرَها ، و لم يُرسِلِ الأنبياءَ لَعِبا ، و لم يُنزِلِ الكتابَ لِلعِبادِ عَبَثا ، و لا خَلَقَ السماواتِ و الأرضَ و ما بَينَهُما باطِلاً : «ذلكَ ظَنُّ الَّذِينَ كَفَرُوا فَوَيلٌ للّذينَ كَفَرُوا مِنَ النّارِ» . .
امام على عليه السلام : خداوند سبحان، بندگان خود را فرمان داده است، حال آنكه آنان مختارند و بازشان داشته است براى اين كه به آنان هشدار داده باشد و تكليف آسان فرموده و تكليف دشوار نداده است و كار اندك را پاداش فراوان مى دهد، نه با زور نافرمانى مى شود و نه با اكراه و اجبار فرمانبرى. پيامبران را از سر بازيچه نفرستاد و براى بندگان بيهوده كتاب آسمانى نازل نكرد و آسمانها و زمين و آنچه را ميان آنهاست به باطل نيافريد «اين گمان كسانى است كه كفر ورزيدند. پس واى بر كافران از آتش».
نهج البلاغة : الحكمة 78.