ثمرات وا گذاشتن كارها به خدا
مصباح الشريعة ـ فيما نسبه إلى الإمامِ الصّادقِ عليه السلام ـ : المُفَوِّضُ أمرَهُ إلَى اللّه ِ في راحَةِ الأبَدِ و العَيشِ الدائمِ الرَّغَدِ ، و المُفوِّضُ حقّا هُو العالي عن كُلِّ هِمَّةٍ دُونَ اللّه ِ ، كقَولِ أميرِ المؤمنينَ عليِّ بنِ أبي طالبٍ عليه السلام نَظما :رَضِيتُ بما قَسَمَ اللّه ُ ليوفَوَّضتُ أَمرِي إلى خالِقيكما أَحسَنَ اللّه ُ فيما مَضى
كذلكَ يُحسِنُ فِيما بَقِي··· و المُفَوِّضُ لا يُصبحُ إلاّ سالِما مِن جَميعِ الآفاتِ ، و لا يُمسي إلاّ مُعافىً بدينِهِ .
مصباح الشريعة ـ در آنچه به امام صادق عليه السلام نسبت داده است ـ : كسى كه كار خود را به خدا وا گذارد، در آسايش
جاودان و زندگى اى هميشه خوش است. و وا گذارنده حقيقى كسى است كه از هر خواهش و خواسته اى جز خدا دست شويد. همچون اين سخن منظوم امير مؤمنان على بن ابى طالب عليه السلام :خشنودم به آنچه خدا قسمتم كرده
و كارم را به آفريدگارم همى سپارم،همچنان كه در گذشته خداوند احسان كرد،
در باقيمانده عمرم نيز احسان مى كند··· كسى كه كارش را به خدا وا گذارد، شبش را با سلامت از هر گزند و آفتى به روز رساند و روزش را با دينى سالم به شب آورد.
مصباح الشريعة : 468.