حَنْظَلَه بن اَبی سُفیان اُمَوی
حَنْظَلَه برادرِ مُعاویه می‌باشد . وی هنگامِ هجوم بسوی حضرت علی (ع) در غَزْوَه بَدْرْ ، آنچُنان ضربتی از ایشان دریافت کرد که بلافاصِلَه نقشِ زمین شده و با چشمانی که از حَدَقَه بیرون زده بود ، جان داد . اَبوسُفیان در جنگ اُحُد ، پس‌از شهادتِ حَنْظَلَه غَسیل المَلائِکَه گفت : مسلمانان حَنْظَلَه مرا در بَدْرْ کُشتند و ما نیز حَنْظَلَه آنان رادر اُحُد . رجوع به حَنْظَلَه غَسیل المَلائِکَه
منبع: سیمای صدر اسلام، علی شهبازی، 1392، سازمان عقیدتی سیاسی ارتش جمهوری اسلامی ایران