كسى كه براى خدا دانش آموزد
عنه صلى الله عليه و آله : عُلَماءُ هذهِ الاُمَّةِ رَجُلانِ: رَجُلٌ آتاهُ اللّه ُ عِلما فطَلَبَ بِه وَجهَ اللّه ِ و الدّارَ الآخِرَةَ ، و بَذَلَهُ لِلنّاسِ و لَم يَأخُذ عَلَيهِ طَمَعا ، و لَم يَشتَرِ بِه ثَمَنا قَليلاً ، فذلِكَ يَستَغفِرُ لَهُ مَن فِي البُحورِ ، و دَوابُّ البَرِّ و البَحرِ ، و الطَّيرُ في جَوِّ السَّماءِ ، و يَقدُمُ عَلَى اللّه ِ سَيِّدا شَريفا ً، و رَجُلٌ آتاهُ اللّه ُ عِلما فبَخِلَ بِهِ عَلى عِبادِ اللّه ِ ، و أخَذَ عَلَيهِ طَمَعا ، وَ اشتَرى بِه ثَمَنا قَليلاً ، فذلكَ يُلجَمُ يَومَ القِيامَةِ بِلِجامٍ مِن نارٍ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : علماى اين امّت دو كس اند: يكى آن كه خداوند او را دانشى داد و او به واسطه آن رضاى خدا و سراى آخرت را جُست و از دانش خود به مردم بخشيد و گرفتار طمع نشد و آن را به بهايى اندك نفروخت. براى چنين كسى جانوران درياها و جنبندگان هامون و دريا و مرغان هوا آمرزش طلبند و با سرورى و بزرگوارى بر خداوند وارد شود. دوم آن كه خداوند به او دانشى داد و او آن را از بندگان خدا دريغ ورزيد و گرفتار طمع شد و دانش خود را به بهايى ناچيز فروخت. چنين كسى در روز رستاخيز با لگامى آتشين لگام مى شود.
روضة الواعظين : 15.