كراهت واجب كردن چيزى برخود
وسائل الشيعة عن إسحاق بنِ عمّار : قلتُ لأبي عبد اللّه ِ عليه السلام : إنّي جَعَلتُ على نفسي شُكرا للّه رَكعتين اُصَلّيهما في السَّفَرِ و الحَضَرِ ، أ فَاُصَلّيهِما في السَّفَرِ بالنَّهارِ؟ فقالَ : نَعَم . ـ ثُمَّ قالَ : إنّي لَأكرَهُ الإيجابَ ؛ أن يُوجِبَ الرّجُلُ على نَفسِهِ . قُلتُ : إنّي لَم أجعَلْهُما للّه ِ علَيَّ ، إنّما جَعَلتُ ذلكَ على نَفسي اُصَلِّيهما شُكرا للّه ِ و لَم اُوجِبْهُما على
نَفسي ، أ فأدَعُهُما إذا شِئتُ ؟ قالَ : نَعَم .
وسائل الشيعه ـ به نقل از اسحاق بن عمّار ـ : به امام صادق عليه السلام عرض كردم : ـ براى سپاسگزارى از خداوند، خود را متعهد كردم كه در سفر و حضر دو ركعت نماز بخوانم، آيا مى توانم آن دو ركعت را در سفر به هنگام روز بخوانم؟ حضرت فرمود : آرى. سپس فرمود : من خوش ندارم كه كسى چيزى را بر خود واجب گرداند. عرض كردم : من آن دو ركعت را براى خدا به گردن خود قرار نداده ام، بلكه خودم، خود را متعهد كردم كه براى
سپاسگزارى از خدا دو ركعت نماز بخوانم و آن را بر خويش واجب نگردانيده ام. در اين صورت اگر بخواهم، مى توانم نخوانم؟ فرمود : آرى.
وسائل الشيعة : 16 / 189 / 1.