خدا داناست
عنه عليه السلام : فسُبحانَ مَن لا يَخفى عَلَيهِ سَوادُ غَسَقٍ داجٍ، و لا لَيلٌ ساجٍ، في بِقاعِ الأرَضينَ المُتَطأطِئاتِ و لا في يَفاعِ السُّفْعِ المُتَجاوِراتِ ، و ما يَتَجَلجَلُ بِهِ الرَّعدُ في اُفُقِ السَّماءِ ، و ما تَلاشَتْ عَنهُ بُروقُ الغَمامِ ، و ما تَسقُطُ مِن وَرَقَةٍ تُزيلُها عَن مَسقَطِها عَواصِفُ الأنواءِ و انهِطالُ السَّماءِ ، و يَعلَمُ مَسقَطَ القَطرَةِ و مَقَرَّها ، و مَسحَبَ الذَّرَّةِ و مَجَرَّها ، و ما يَكفي البَعوضَةَ مِن
قوتِها ، و ما تَحمِلُ الاُنثى في بَطنِها .
امام على عليه السلام : پاك و منزّه است خدايى كه نه سياهى شبِ ديجور بر او پوشيده است، نه شبهاى آرام سرزمين هاى پست و نه كوهها و تپه هاى قهوه اى رنگ به هم پيوسته و نه آوازى كه از تندر در كرانه آسمان برمى خيزد و نه آنچه آذرخشِ ابرها از آن پراكنده مى شود و نه برگى كه فرو مى افتد و طوفانهاى ستارگان و بارشِ بارانِ آنها را از افتادنگاهشان دور مى گردانند. افتادنگاه و جاى قرار گرفتن هر قطره باران و جاى دانه كشيدن مور و مقصد او را، و آنچه را كه براى روزى پشه كافى است و جنس جنين هر ماده اى را در
شكمش مى داند.
نهج البلاغة : الخطبة 182.