حَفْصَه بنت عُمَر بن خَطّاب
حَفْصَه ابتدا همسرِ خُنَیس بن حُذافَه سَهْمِی بود . خُنَیسْ در سال‌های آغازینِ بعثت ، اسلام آوَرْده و همراه با گروهِ دوّمِ مهاجرینِ مسلمان عازِمِ حَبَشَه گردید . وی مدّتی بعد به مکّه مراجعت کرده و از آنجا رهسپارِ مدینه شد . خُنَیسْ از اصحابِ غَزْوَه بَدْرْ بود . وی با شرکت در جنگ اُحُد مجروح و بعدها بعلّتِ همان جراحات شهید گردید .
عُمَر بن خَطّاب پس‌از درگذشتِ خُنَیسْ ، از اَبوبکر خواست که با حَفْصَه ازدواج کند . اَبوبکر نپذیرفت . عُمَر همین پیشنهاد را با عُثْمان مطرح کرد . وی نیز از این ازدواج امتناع ورزید .
حَفْصَه در ماه شعبان سال سوّم هجری ، پس‌از عایشَه : دخترِ اَبوبکر، به عقدِرسول خدا(ص) درآمد . حَفْصَه و عایشَه تمایلات و افکاری شبیه به هم داشتند .حَفْصَه مایل بود بنا به تقاضای عایشَه ، در جنگ جَمَل علیه امام علی (ع)شرکت کند امّا برادرش عَبْدالله بن عُمَر مانعِ انجامِ این کار شد .
حَفْصَه به سال 41 یا 45 هجری در زمانِ خِلافتِ عُثْمان فوت کرد .
منبع: سیمای صدر اسلام، علی شهبازی، 1392، سازمان عقیدتی سیاسی ارتش جمهوری اسلامی ایران