جنگ موته
الأمالي للطوسي : لَمّا قَدِمَ جعفرُ بنُ أبي
طالبٍ رضى الله عنه مِن بِلادِ الحَبَشَةِ بَعَثَهُ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله إلى مُؤتَةَ ، و استَعمَلَ عَلَى الجيشِ مَعهُ زيدَ بنَ حارِثَةَ و عبدَ اللّه ِ بنَ رَواحَةَ ، فَمَضَى الناسُ معهُم حتّى كانُوا بِتُخُومِ البَلقاءِ ، فَلَقِيَهُم جُمُوعُ هِرَقلَ مِنَ الرُّومِ و العَرَبِ ، فَانحازَ المُسلمونَ إلى قَريَةٍ يقالُ لَها : مُؤتَةُ ، فَالتَقَى الناسُ عِندَها ، و اقتَتَلُوا قِتالاً شَديدا .
الأمالى للطوسى : هنگامى كه جعفر بن
ابى طالب از سرزمين حبشه برگشت، پيامبر خدا صلى الله عليه و آله او را به سوى موته گسيل داشت و در كنار او زيد بن حارثه و عبد اللّه بن رواحه را نيز به فرماندهى سپاه گماشت [كه چنانچه جعفر كشته شود، زيد فرماندهى را به عهده بگيرد و اگر زيد هم كشته شد، عبد اللّه فرمانده شود]. مسلمانان به راه افتادند تا به سرزمين بلقاء رسيدند و در آن جا با لشكريان رومى و عرب هرقل رو به رو شدند. مسلمانان خود را به قريه اى به نام «مؤته» كشيدند و در آن جا ميان دو سپاه جنگ درگرفت و مسلمانان به سختى جنگيدند.
الأمالي للطوسي : 141/230.