فرجام نيك از آن پرهيزگاران است
عنه عليه السلام ـ في العِظَةِ بِالتَّقوى ـ :«و سِيقَ الّذِينَ اتَّقَوا رَبَّهُمْ إلَى الجَنَّةِ زُمَرا» .قَد اُمِنَ العَذابُ ، و انقَطعَ العِتابُ ، و زُحزِحوا عَنِ النّارِ ، و اطمَأنَّتْ بِهِمُ الدّارُ ، و رَضُوا المَثوى و القَرارَ ، الّذينَ كانَت أعمالُهُم في الدُّنيا زاكِيَةً ، و أعيُنُهُم باكِيَةً ، و كانَ لَيلُهُم في دُنياهُم نَهارا ، تَخَشُّعا و استِغفارا ، و كانَ نَهارُهُم لَيلاً ، تَوَحُّشا و انقِطاعا ، فجَعَلَ اللّه ُ لَهُمُ الجَنَّةَ مَآبا ، و الجَزاءَ ثَوابا ، و كانُوا أحَقَّ بِها و أهلَها في مُلكٍ دائمٍ ، و نَعيمٍ قائمٍ .
امام على عليه السلام ـ در اندرز دادن به تقوا ـ فرمود : «آن كسانى كه از پروردگارشان پروا كردند گروه گروه به سوى بهشت رانده مى شوند»، در حالى كه از عذاب آسوده و از سرزنش رها گشته و از آتش دور شده اند و در سراى [بهشت ]آرام گرفته اند و به جايگاه و قرارگاه خود خشنودند. آنان كه اعمال و كردارشان در دنيا پاك است و چشمانشان گريان و شبِ دنيايشان به خاطر خشوع و استغفار كردن روز است و روزشان به سبب تنهايى و بريدن [از مردم] شب. خداوند بهشت را بازگشتگاه آنان و ثواب را پاداش ايشان قرار داد و آنان به بهشت سزاوارترند و اهل آن هستند و در مُلكى جاويدان و نعمتى پايدار به سر مى برند.
نهج البلاغة : الخطبة 190.