بر آنچه از دست داده ايد ، افسوس...
عنه عليه السلامـ مِن كِتابٍ لَهُ إلَى ابنِ عَبّاسٍ ، وكانَ عَبدُ اللّه ِ يَقولُ :«مَا انتَفَعتُ بِكَلامٍ بَعدَ كَلامِ رَسولِ اللّه صلي الله عليه و آله كَانتِفاعي بِهذَا الكَلامِ» ـ: أمّا بَعدُ ، فَإِنَّ المَرءَ قَد يَسُرُّهُ دَرَكُ ما لَم يَكُن لِيَفوتَهُ ، ويَسوؤُهُ فَوتُ ما لَم يَكُن لِيُدرِكَهُ ، فَليَكُن سُرورُكَ بِما نِلتَ مِن آخِرَتِكَ ، وَليَكُن أسَفُكَ عَلى ما فاتَكَ مِنها . وما نِلتَ مِن دُنياكَ فَلا تُكثِر بِهِ فَرَحا ، وما فاتَكَ مِنها فَلا تَأسَ عَلَيهِ جَزَعا ، وَليَكُن هَمُّكَ فيما بَعدَ المَوتِ .
امام على عليه السلام :ـ در نامه اش به عبد اللّه ابن عبّاس ، و عبد اللّه مى گفت «بعد از سخن پيامبر خدا ، از هيچ سخنى به اندازه اين سخن ، بهره نبردم» ـ: امّا بعد؛ آدمى گاه ، از رسيدن به چيزى شادمان مى شود كه حتماً به او مى رسيده است، و از نرسيدن به چيزى ناراحت مى شود كه هرگز به آن دست نمى يافت. پس، شادمانى تو ، بايد براى رسيدن به چيزى باشد كه به آخرتت مربوط مى شود، و اندوهت نيز بايد براى از دست دادن چيزى از آخرتت باشد. براى آنچه از دنيايت به دست آورده اى ، زياد شاد مشو، و براى آنچه از آن از دست داده اى ، ناراحتى و بى تابى مكن؛ بلكه بايد غمت ، براى پس از مرگ باشد.
نهج البلاغة : الكتاب 22 ، خصائص الأئمّة عليهم السلام : ص 95 ، تاريخ اليعقوبي : ج 2 ص 205 نحوه ، وكلاهما عن ابن عبّاس ، غرر الحكم : ح 3586 وليس فيه : «وما نلت . . . جزعا» ، بحار الأنوار : ج 33 ص 495 ح700 ؛ تاريخ دمشق : ج 42 ، ص 503 ، دستور معالم الحكم : ص 79 كلاهما عن ابن عبّاس نحوه .