تشويق به خوشرفتارى
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : إنَّ النَّبِيَّ صلى الله عليه و آله بَينا هُوَ ذاتَ يَومٍ عِندَ عائشَةَ إذ .استَأذَنَ عَلَيهِ رَجُلٌ ، فقالَ رَسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : بِئسَ أخو العَشيرَةِ ! فقامَت عائشةُ فدَخَلَتِ البَيتَ و أذِنَ رَسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله لِلرَّجل ، فلَمّا دَخَلَ أقبَلَ عَلَيهِ بِوَجهِهِ و بِشرِهِ [ إلَيهِ] يُحَدِّثُهُ ، حتّى إذا فَرَغَ و خَرَجَ مِن عِندِهِ قالَت عائشَةُ : يا رسولَ اللّه ِ ، بَينا أنتَ تَذكُرُ هذا الرَّجُلَ بِما ذَكَرتَهُ بِهِ
إذ أقبَلتَ عَلَيهِ بِوَجهِكَ و بِشرِكَ ! فقالَ رَسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله عِندَ ذلكَ : إنَّ مِن شَرِّ عِبادِ اللّه ِ مَن تُكرَهُ مُجالَسَتُهُ لِفُحشِهُ .
امام صادق عليه السلام : روزى پيامبر صلى الله عليه و آله نزد عايشه بود كه مردى اجازه ورود خواست. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: چه خويشاوند بدى! عايشه برخاست و به اتاق رفت. رسول خدا صلى الله عليه و آله به آن مرد اجازه ورود داد. چون مرد داخل شد رسول خدا صلى الله عليه و آله با خوشرويى با او به صحبت كردن پرداخت تا آن كه صحبتهايش تمام شد و بيرون رفت. عايشه عرض كرد: اى رسول خدا! با اين كه آن حرف را درباره اين مرد زدى، باز با خوشرويى با او برخورد كردى ؟! رسول
خدا صلى الله عليه و آله فرمود: از بدترين بندگان خدا كسى است كه به سبب رفتار زشتش، همنشينى با وى ناخوشايند باشد.
الكافي : 2/326/1 .