اوصياى پيامبر عليهم السلام
مُحَمَّدُ بنُ مُسلِمٍ :سَمِعتُ أبا عَبدِ اللّه ِ عليه السلاميَقولُ : إنَّ للّه ِِ عَزَّوجَلَّ خَلقًا مِن رَحمَتِهِ خَلَقَهُم مِن نورِهِ ورَحمَتِهِ ، مِن رَحمَتِهِ لِرَحمَتِهِ ، فَهُم عَينُ اللّه ِ النّاظِرَةُ ، واُذنُهُ السّامِعَةُ ، ولِسانُهُ النّاطِقُ في خَلقِهِ بِإِذنِهِ ، واُمَناؤُهُ عَلى ما أنزَلَ مِن عُذرٍ أو نُذُرٍ أو حُجَّةٍ ، فَبِهِم يَمحُو السَّيِّئاتِ ، وبِهِم يَدفَعُ الضَّيمَ ، وبِهِم يُنزِلُ الرَّحمَةَ ، وبِهِم يُحيي مَيتًا ، وبِهِم يُميتُ حَيًّا ، وبِهِم يَبتَلي خَلقَهُ ، وبِهِم يَقضي في خَلقِهِ قَضِيَّتَهُ . قُلتُ : جُعِلتُ فِداكَ، مَن هؤُلاءِ؟ قالَ : الأَوصِياءُ .
محمّد بن مسلم:از امام صادق عليه السلام شنيدم كه مى فرمود: همانا خداوند عز و جلخلقى از رحمت خود دارد كه آنها را از نور و رحمتش خلق كرده است، از رحمتش براى رحمتش. آنها چشم بيناى خداوندى و گوش شنوا و زبان گوياى او در ميان خلايق به اذن الهى و معتمدان او هستند در آن چه فرو فرستاده در هر گونه دليل و بيم و حجّتى. خداوند به سبب آنها بدى ها را محو مى كند و ستم را كنار مى زند و رحمت را فرو مى فرستد و مرده را زنده مى گرداند و زنده را مى ميراند و به سبب ايشان خلقش را مى آزمايد و در پرتو وجود آنها در ميان خلقش داورى مى كند. عرض كردم: قربانت گردم. اينان كيانند؟ فرمود: اوصياء.
التوحيد : 167 / 1 ، معاني الأخبار : 16 / 10 .