حارِث بن عُمَیرْ اَزْدی لِهْبی از طایفَه بَنی لِهْبْ
حارِث مُقارِنِ سال هشتم هجری ، حامِلِ نامَه‌ای از جانبِ رسول خدا(ص) برای دعوتِ حارِث بن اَبِی شَمِرِ غَسّانی : پادشاهِ شامات در بُصْرَی ، به اسلام بود که در سرزمین مُوتَه ، توسّطِ شُرَحْبیل بن عَمْرو غَسّانی :فرماندارِ سرزمین‌های مرزی ، دستگیر و کُشته شد .
حارِث تنها سفیرِ اعزامی پیامبر خدا(ص) بسوی پادشاهان بود که شهید گردید . آن‌حضرت از این عملِ ناجوانمردانه شُرَحْبیل بسیار ناراحت شدند . بنا به روایتی شهادتِ حارِث ، مقدّماتِ سَرِیه مُوتَه را فراهم ساخت .
منبع: سیمای صدر اسلام، علی شهبازی، 1392، سازمان عقیدتی سیاسی ارتش جمهوری اسلامی ایران