انواع قاريان
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : القُرّاءُ ثلاثةٌ : قارئٌ قَرَأَ (القرآنَ) لِيَستَدِرَّ بهِ المُلوكَ و يَستَطيلَ بهِ علَى الناسِ فذاكَ مِن أهلِ النارِ، و قارئٌ قَرَأَ القرآنَ فَحَفِظَ حُروفَهُ و ضَيَّعَ حُدودَهُ فذاكَ مِن أهلِ النارِ ، و قارئٌ قَرَأَ (القرآنَ) فاستَتَرَ بهِ تَحتَ بُرنُسِهِ فهُو يَعمَلُ بمُحكَمِهِ و يُؤمِنُ بمُتَشابِهِهِ و يُقيمُ فَرائضَهُ و يُحِلُّ حَلالَهُ و يُحَرِّمُ حَرامَهُ فهذا مِمَّن يُنقِذُهُ اللّه ُ مِن مُضِلاّتِ الفِتَنِ و هُو مِن أهلِ الجَنّةِ و يُشَفَّعُ فيمَن شاءَ .
امام صادق عليه السلام : قاريان سه گونه اند: قارى اى كه قرآن مى خواند تا بدان وسيله از شاهان به نوايى برسد و بر مردم فخر و بزرگى فروشد، چنين كسى از دوزخيان است. قارى اى كه قرآن مى خواند و حروف و كلماتش را حفظ مى كند، اما معانيش را رها مى كند. اين نيز از دوزخيان است و قارى اى كه قرآن مى خواند و با آن در زير كلاه برك خود پنهان مى شود و به آيات محكم آن عمل مى كند و به آيات متشابهش ايمان مى آورد و فرايضش را به جا مى آورد و حلالش را حلال و حرامش را حرام مى شمارد؛ اين قارى از كسانى است كه خداوند او را از گمراهيهاى فتنه نجات مى دهد و از بهشتيان است و درباره هر كه خواهد، شفاعت مى كند.
الخصال : 143/165.