ويژگى هاى دوستان خدا
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : قال رسولُ اللّه صلى الله عليه و آله : مَن عَرَفَ اللّه َ و عَظَّمَهُ مَنَعَ فاهُ مِن الكَلامِ ، وَ بطنَهُ مِن الطَّعامِ ، و عَفى .نَفسَهُ بِالصِّيامِ و القِيامِ
قالوا : بآبائنا و اُمَّهاتِنا يا رسولَ اللّه ِ، هؤلاءِ أولِياءُ اللّه ِ؟
قالَ : إنّ أولياءَ اللّه ِ سَكَتوا فَكانَ سُكوتُهُم ذِكرا ، و نَظَروا فَكانَ نَظَرُهُم عِبرَةً ، و نَطَقوا فَكانَ نُطقُهُم حِكمَةً ، وَ مَشَوا فَكانَ مَشيُهُم بَينَ النّاسِ بَرَكَةً ، لَولا الآجالُ الّتي قَد كُتِبَت علَيهِم لَم تَقَرَّ أرواحُهُم في أجسادِهِم خَوفا مِن العَذابِ و شَوقا إلَى الثَّوابِ .
امام صادق عليه السلام : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : هر كه خدا را شناسد و به عظمت او پى بَرَد، دهانش را از سخن گفتن فرو بندد و شكمش را از خوراك باز دارد و خودش را با روزه و شب زنده دارى فرسوده سازد
عرض كردند: پدران و مادران ما به فدايت اى رسول خدا! اينها همان دوستان خدايند؟
فرمود: دوستان خدا خاموشى مى گزينند و خاموشى آنها ذكر خداست و مى نگرند و نگاهشان عبرت است و سخن مى گويند و سخنانشان حكمت است و راه مى روند و راه رفتنشان در ميان مردم مايه بركت است. اگر نه اين بود كه اجل هايشان نوشته شده است، از ترس عذاب و شوق ثواب، [لحظه اى ]جان هايشان در كالبدهايشان قرار نمى گرفت.
الكافي : 2/237/25.