پيرى و فرتوتى
عنه عليه السلام ـ في التَّذكيرِ بِضُروبِ النِّعَمِ ـ : و قَدَّرَ لَكُم أعمارا سَتَرَها عَنكُم ، وَ خلَّفَ لَكُم عِبَرا مِن آثارِ الماضِينَ قَبلَكُم ، مِن مُستَمتَعِ خَلاقِهِم ، و مُستَفسَحِ خَناقِهِم .، أرهَقَتهُمُ المَنايا دُونَ الآمالِ ، و شَذَّ بِهِم عَنها تَخَرُّمُ الآجالِ .، لَم يَمهَدوا في سَلامَةِ الأبدانِ ، و لَم يَعتَبِروا في اُنُفِ .الأوانِ ، فهَل يَنتَظِرُ أهلُ بَضاضَةِ الشَّبابِ إلاّ
حَوانِيَ الهَرَمِ ؟ و أهلُ غَضارَةِ الصِّحَّةِ إلاّ نَوازِلَ السَّقَمِ ؟ .
امام على عليه السلام ـ در باب يادآورىِ انواع نعمت ها ـ فرمود : و براى شما عمرهايى مقدّر فرموده كه [مدّت ]آنها را از شما پوشيده داشته و از آثار پيشينيانتان، عبرت هايى براى شما به جا نهاده است؛ از بهره ها و لذّت هايى كه بردند و از عمرى كه پيش از چنگ انداختن مرگ در گلوى آنها، نصيبشان گرديد. پيش از رسيدن به آرزوها مرگ ها به سراغشان شتافتند و سيلاب بنيان برافكن اجل ها آنان را از آرزوهايشان جدا ساخت. در وقت سلامت بدن ها توشه اى براى خود فراهم نكردند و در اوان زندگانى خويش پند و
عبرت نگرفتند. آيا آنان كه در شادابى جوانى هستند جز خميدگى پيرى را انتظار مى كشند؟ و آنان كه از خرّمى تندرستى بهره مندند جز رنج هاى بيمارى را چشم دارند؟
نهج البلاغة : الخطبة 83.