قرعه زدن
الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ لمّا سَألَهُ النبيُّ صلى الله عليه و آله عن أعجَبِ ما وَرَدَ علَيهِ في اليَمنِ ـ : أتاني قَومٌ قد تَبايَعُوا جاريَةً فَوَطِئها جَميعُهُم في طُهرٍ واحِدٍ ، فَوَلَدَت غُلاما فاحتَجُّوا فيهِ كُلُّهُم يَدَّعِيهِ ، فَأسهَمتُ بَينَهُم ، فَجَعَلتُهُ للّذي خَرَجَ سَهمُهُ و ضَمِنتُهُ نَصيبَهُم ، فقالَ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : ليسَ مِن قَومٍ تَنازَعُوا ثُمّ فَوَّضُوا أمرَهُم إلَى اللّه ِ إلاّ خَرَجَ سَهمُ المُحِقِّ .
امام على عليه السلام ـ در پاسخ به پيامبر خدا صلى الله عليه و آله كه پرسيد: شگفت ترين چيزى كه در يمن با آن مواجه شدى چه بود؟ ـ فرمود : جمعى نزد من آمدند كه كنيزى [به شركت ]خريده بودند و همه آنها در يك طُهر (دوره پاكى) با او همبستر شده بودند و آن كنيز پسرى به دنيا آورده بود و اينان بر سر آن پسر بچه با هم اختلاف داشتند و هر يك مدّعى بود كه فرزند اوست. من ميان آنها قرعه زدم و فرزند را متعلّق به كسى دانستم كه قرعه به نامش در آمد و او را ضامن [پرداخت ]سهم ديگران قرار دادم. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: هيچ گروهى نيستند كه [در چنين مواردى ]با هم اختلاف پيدا كنند و حل مشكل خود را با كشيدن قرعه به خدا وا گذارند، مگر اين كه قرعه به نام صاحب حق بيرون آيد.
وسائل الشيعة : 18/188/5.