حارِث بن اَنَسْ بن رافِع
رسول خدا(ص) همزمان با شروعِ نبرد اُحُد ، رزمندگانی را تحتِ فرماندهی عَبْداللهبنجُبَیرْ ، برای حفاظت ازگذرگاهِ جَبَلُ الرُّماه واقع در کوه اُحُد مستقرّکرده و ضِمنِ صدورِ دستوراتِ مراقبتی ، به نگهبانان تأکید فرمودندکه در هیچ شرایطی ، اعمّ از پیروزی و یا شکستِ لشکریانِ اسلام ، مراقبت و حراست از مَعْبَرِ یاد شده را رها نسازند .
با پیروزی ابتدائی مسلمانان در این غَزْوَه ، تعدادی از پاسدارانِ یاد شده ، به طَمَعِ جمعآوری غنائِم ، بدون درنظرگرفتنِ دستورِ مُؤَکَّد پیامبر (ص) ،تنگه مذکور را تَرْک نمودند . حارِث بن اَنَس یکی از اَفرادِ حاضر در مَحَلّ بودکه با صدای بلند و پرخاش ، آنان را از خالیگذاشتن دَرَّه یاد شده و بیتوجّهی به فرمانِ آنحضرت مَنْع میکرد لکن تلاش و فریادهای او اثری نداشت و سرانجام وی باتّفاقِ عَبْدالله بن جُبَیرْ و حدودِ ده نفر از محافظینِ باقیمانده درگذرگاهِجَبَلُالرُّماه، علیرَغْمِ دفاعِ جانانه ، بعلّت افزایشِ فشارِدشمن وکاهشِ قدرتِ دفاعی نیروهای اسلام ، شهید شدند .
منبع: سیمای صدر اسلام، علی شهبازی، 1392، سازمان عقیدتی سیاسی ارتش جمهوری اسلامی ایران