فضيلت مناجات در تاريكى هاى شب
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : إنّ اللّه َ جلّ جلالُهُ أوحى إلَى الدُّنيا : أتعِبي مَن خَدَمَكِ و اخدُمي مَن رَفَضَكِ ، و إنّ العَبدَ إذا تَخَلّى بسَيِّدِهِ في جَوفِ هذا اللَّيلِ المُظلِمِ و ناجاهُ أثبَتَ اللّه ُ النُّورَ في قَلبِهِ ، فإذا قالَ : يا رَبِّ ! ناداهُ الجَليلُ جلّ جلالُهُ : لَبَّيكَ عَبدي سَلْني اُعطِكَ ، و تَوَكَّلْ علَيَّ أكفِكَ
ثُمّ يَقولُ جلّ جلالُهُ للمَلائكَةِ :
مَلائكَتي ، انظُروا إلى عَبدي قَد تَخَلّى بِي في جَوفِ هذا اللَّيلِ المُظلِمِ ، و البَطّالونَ لاهُونَ ، و الغافِلونَ يَنامونَ ، اشهَدوا أنّي قَد غَفَرتُ لَهُ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خداوند ـ جلّ جلاله ـ به دنيا وحى فرمود : آن را كه خدمت تو كند به رنج افكن و آن كس را كه تو را دور افكند خدمت كن. و بنده هرگاه در دل شبِ تار با خواجه خويش خلوت گزيند و با او به راز و نياز پردازد، خداوند روشنايى را در دل او استوار گرداند، به طورى كه هرگاه بگويد : اى آقاى من! آن ربّ جليل ـ جلّ جلاله ـ ندايش دهد : لبّيك، بنده من! از من بخواه تا عطايت كنم و به من توكّل كن تا كار سازيت كنم
آنگاه خداوند ـ جلّ جلاله ـ به
فرشتگان گويد: اى فرشتگان من! بنگريد به اين بنده من كه در دل شبِ تار با من خلوت كرده است، در حالى كه هرزگان به كارهاى بيهوده سرگرمند و غافلان خفته اند. گواه باشيد كه من او را آمرزيدم.
مشكاة الأنوار : 450 / 1509 .