علت غسل
عنه عليه السلام : عِلَّةُ غُسلِ المَيِّتِ أنّهُ يُغَسَّلُ ؛ لأنّهُ يُطَهَّرُ و يُنَظَّفُ مِن أدناسِ أمراضِهِ ، و ما أصابَهُ مِن صُنُوفِ عِلَلِهِ ؛ لأنّهُ يَلقَى المَلائكةَ و يُباشِرُ أهلَ الآخِرَةِ ···
و عِلَّةٌ اُخرى أنّهُ يَخرُجُ مِن الأذَى الذي مِنهُ خُلِقَ فَيُجنَبُ ، فيَكونُ غُسلَهُ لَهُ
و عِلّةُ اغتِسالِ مَن غَسَّلَهُ أو مَسَّهُ فظاهِرَةٌ لِما أصابَهُ مِن نَضحِ المَيِّتِ ؛ لأنَّ المَيِّتَ إذا خَرَجَتِ الرُّوحُ مِنهُ بَقِيَ أكثَرُ آفَتِهِ ، فلذلك يُتَطَهَّرُ مِنهُ و يُطَهَّرُ .
امام رضا عليه السلام : علت غسل دادن ميّت آن است كه از آلودگيهاى بيماريهايش و انواع مرضهايى كه در وجودش بوده پاك و پاكيزه شود؛ زيرا او به ملاقات فرشتگان مى رود و با اهل آخرت تماس مى گيرد···
علت ديگرش اين است كه منى و نجاستى كه انسان از آن آفريده شده است، در هنگام مرگ از ميّت خارج مى شود و جنب مى گردد. پس، بدين جهت بايد غسل داده شود
علت غسل كردن كسى كه ميّت را غسل داده يا او را مسّ كرده نيز روشن است؛ زيرا ترشحات بدن ميّت به او سرايت مى كند. چه، وقتى روح از بدن ميّت خارج شود، بيشترِ آلودگيها و آفات او باقى مى ماند.از اين رو، هم بايد او را پاكيزه كرد و هم خود را [از آلودگى هايى كه بر اثر تماس با بدن او به انسان مى رسد ]پاك و تميز گردانيد.
بحار الأنوار : 81/3/3.