ساره، (یا سارا) بنت هاران، همسر ابراهیم خلیل(ع) و مادر اسحاق است. او دختر عمّ ابراهیم(ع) بود که در حرّان به عقد او درآمد. ساره نازا بود و به همین دلیل کنیزش هاجر را به همسری ابراهیم(ع) درآورد تا از وی صاحب فرزند شود؛ لیکن بعد از تولد اسماعیل(ع)، رابطه اش با هاجر تیره شد و ابراهیم(ع) هاجر و اسماعیل(ع) را به مکه برد. ساره با وجود کهولت سن، به بشارت الهی، باردار شد و اسحاق(ع) را به دنیا آورد. در قرآن دو بار از ساره یاد شده است: «و امرأتهُ قائمه فضحکت فبشّرناها باسحاق و من وراء اسحاق یعقوب» ـ هود/71.
منبع: دانشنامه حج، رضا کریمی واقف، 1392، انتشارات جامی