زیارت اهل قبور

زیارت اهل قبور، از مستحبات اکیده است، قولاً و فعلاً، و در این رابطه در احادیث شیعه و سنی از پیامبر(ص) و ائمه معصومین(ع) روایات بسیاری وارد شده است. سنن ابن ماجه، ج1، ص113، فصلی به نام « ما جاء فی زیاره القبور» دارد. در صحیح مسلم است که: «زار النبی قبر امه فبکی و ابکی من حوله فقال استأذنت ربّی فی اَن ازور قبرها لی فزوروا القبور فانّها تذکّرکم الموت» ـ صحیح مسلم3/65./ باب استئذان النبی ربه عزوجل فی زیارة قبر امّه  : پیامبر(ص) قبر مادر خود را زیارت کرد و در کنار قبر او گریست و کسانی را که دور او بودند گریاند سپس فرمود: از خدایم اجازه گرفته ام که قبر مادرم را زیارت کنم، شما نیز قبرها را زیارت کنید، زیرا زیارت آن ها مرگ را به یاد شما می آورد. از عایشه نیز نقل است که: «ان رسول الله رخّص فی زیاره القبور» ـ صحیح ابن ماجه1/114. و حدیث دیگری در سنن سنائی4/76، روش زیارت اهل قبور را بیان نموده است. امام صادق(ع) نیز فرمودند: از حقوق برادر مؤمن است که چون بمیرد، قبرش را زیارت کند (معارف و معاریف/زیارت). خواندن سورۀ قل هوالله و آیه-الکرسی و انا انزلنا در کنار قبر مؤمنین سفارش شده است.

منبع: دانشنامه حج، رضا کریمی واقف، 1392، انتشارات جامی